มือนั้นสีขาว
หลับ หน้า 70
หลับ บทกวีของศักดิ์สิริ มีสมสืบ เป็น กลอนสี่่เพราะว่ามีสี่คำในวรรคหนึ่ง โดยกลอนนี้เกี่ยวกับชีวิตของคนในปัจจุบันที่จำเป็นต้องใช้รถโดยสารซึ่งเล่าโดยใช้บุคคลที่หนึ่ง เราสามารถรู้ได้ว่าเป็นบุคคลที่หนึ่งเพราะว่าเป็นผู้เขียนที่ขึ้นรถมาแล้วอธิบายสิ่งที่ตนเองเห็นรอบตัว ซึ่งผู้เขียนเห็นความเห็นแก่ตัวของสังคม มีทั้งคนที่ไม่ท้องกลับแย่งที่นั่งของคนที่ท้องอยู่ โดยใช้คำว่า"ท้องแก่แย่เปรียบ ท้องเรียบนั่งจอง" คนที่อายุน้อยกว่ากลับเมินหน้าไม่ยอมลุกให้คนแก่นั่ง โดยใช้คำว่า"คนแก่เหลือบมอง คนหนุ่มแกล้งเมิน" คนที่นั่งอยู่ก็แกล้งทำเป็นหลับเพื่อไม่ให้คนที่ยื่นอยู่ได้นั่ง แต่สุดท้ายแล้ว คนที่ว่าคนอื่นเขาก็หลับซะเอง เพราะเมื่อตอนที่พระขึ้นมาคนเล่ากลับหลับทันที โดยพูดไว้ในสองวรรคสุดท้ายว่า "เหลืองเหลืองปลิวมา พระนี่หว่า... เฮ้ยหลับ." ซึ่งแสดงให้เห็นว่า สุดท้ายคนที่ว่าคนอื่นก็เห็นแก่ตัวเสียเอง น้ำเสียงที่ผู้เขียนใช้ เป็นน้ำเสียงประชดประชัน
